Je kan een kapitaalstructuur vergelijken met de thermostaat van een woning die de schuld tot eigen vermogen verhouding symboliseert. Te veel naar links en het is te koud en te ver naar rechts maakt het te warm. Ieder huis heeft zo zijn eigen “optimale” comfortabele temperatuur. Dit optimum kan gedurende het jaar veranderen door zowel interne als externe factoren. De optimale stand van de thermostaat – de mix van schuld en eigen vermogen – kan afhankelijk zijn van meerdere factoren.
Eigen vermogen en schuld hebben eigen unieke eigenschappen met voor- en nadelen
Het grootste verschil tussen schuld en eigen vermogen is dat schuldhouders geen stemrecht of inspraak hebben in het bestuur van de onderneming. De kasstroom uit winstgevendheid is in eerste instantie beschikbaar voor rente en aflossing (preferent) en het restant is beschikbaar voor het eigen vermogen.
Deze eigenschappen maken het voor volwassen ondernemingen aantrekkelijk om schuld aan te trekken als er een financieringsbehoefte ontstaat. Schuld is doorgaans een goedkopere financieringsbron dan eigen vermogen en levert een belastingvoordeel op. Ook verwateren de huidige aandeelhouders niet, wat wel zou gebeuren bij een aandelenemissie.
Maar er zit ook een keerzijde aan schuld, de vaste verplichtingen aan schuldhouders vergroten het risico dat de onderneming in financiële problemen komt bij onverwachte en grote tegenvallers.
Een passende kapitaalstructuur is maatwerk en zorgt ervoor dat de continuïteit van de onderneming niet negatief wordt beïnvloed door een te hoge schuldlast.
De levenscyclus dicteert financieringsopties
Maar hoe creëer je een goede kapitaalstructuur – en welke financieringsopties heeft een onderneming eigenlijk? De ontwikkelingsfase van de onderneming is vaak leidend. Ondernemingen aan het begin van de cyclus hebben doorgaans nog negatieve kasstromen en daarmee een beperkte capaciteit om schuld aan te trekken. Zodra ondernemingen volwassener worden en meer stabiele, positieve kasstromen kunnen genereren zijn er meer financieringsopties beschikbaar en kan worden geprofiteerd van de voordelen van schuld.
Voor kleine bedrijven en startups is het beter om schuld te vermijden. De resultaten kunnen in deze fase variëren en een vast aflossingsschema kan de ontwikkeling van de onderneming hinderen.
Wanneer een bedrijf de startup fase is gepasseerd en positieve kasstromen realiseert is het aantrekken van schuld als financieringsbron aantrekkelijk. De meest voor de hand liggende financieringsbron voor ondernemingen in deze fase is financiering op basis van de waarde van de activa zoals factoring en leasing. Als de onderneming sterk groeit kunnen Venture Capital of Private Equity partijen met een belang in het aandelenkapitaal ook een oplossing bieden.
De groeiende onderneming krijgt vervolgens een stabiel klantenbestand en een solide plek in de markt. In dit stadium zijn er natuurlijk ook investeringen nodig. Nu is de bank een voordehand liggende financier naast de op de activa gebaseerde financieringsvormen. Voor grotere leningen kan een consortium van meerdere banken een oplossing bieden. Daarnaast behoren ook private debt fondsen, en het uitgeven van vrij verhandelbare obligaties tot de mogelijkheden.
Conclusie
Het structureren van een goed passende ondernemingsfinanciering is een vak. Problemen met de (uitbreiding) van de financiering voor uw onderneming zijn vaak terug te voeren naar de onderwerpen die we in deze blog hebben besproken. Het is onze ervaring dat er veel waarde gecreëerd kan worden als de onderneming hiervoor een deskundige adviseur inschakelt.